وقتی انگشتانت برای اول بار پوست صورتم را نوازش داد فهمیدم چقدر دوستت دارم.
اعتماد تاریخیم دوباره تازه شد.چشم بر هم نهادم وخواستم که نفستت رابه روحم بدمی
تا تازه تر شوم.به اغوشت پناه اوردم و به یاد کودکیم که گم شده بودم گریستم.گریستم
تا اشکانم را به یاد آوری.به یاد آوری که کودکت بودم .به یادآوری که بارهابه روی سینه
ات خوابیدم تا مادر بودنت را هم باور کنم.و چنین نیز شد.پدر رویاهایم
گریستم تا بگویم می شناسمت.دستان مهربان همیشگی ات موهایم را شانه میزد و
غرور پدرانه همیشگی ات بغض ات را بلعید.صورتم را به روی سینه ات بازی دادم تا
عطر پدرانه ات را ببویم.وریزش اشکهایم را آرام کنم.سرم را نوازش میکنی.میبویی
و میبوسی تا مثل کودکی بخواب روم.میخوابم و ................
با حس سرما دستانم به جستجوی روانداز به تومیخورد.کمی به خودمیایم من را به
آغوش میکشی.عطرت را به یاد میاورم .لبخندی میزنیم و در عمق شبهای پاریس
می خوابیم و میخوابیم و.........................
صدای زنگ گوشی خواب را برهم میریزد.سرم کمی به درد میآید.گیجم .باید بیدار شوم
تا مثل همیشه من را به خانه برسانی.آرام آرام اماده میشوم .پنکه را خاموش میکنم.
در را برایم باز میکنی.بوسه ی اخر را به گونه ات میزنم عطر آشنایت مشامم را پر میکند
به چشمانت نگاه میکنم لبخند آشنای تاریخی به ما میگوید که عشق همیشه و تنها
عشق میماند.
بابا بیدار شو خیلی وقت خوابیدی.به ایفل نگاه میکنی و دنده ی ماشین را عوض...........
مواظب عروسکم باش......
شب کودکی من زمانی تمام شد.که در بستر تنهایی خودم لازم دانستم تا بدون
هیچ صدمه ای دربرابرامیزش-جوهر وجود دیگری را تصدیق کنم.منطق اغازی به هنجار
را عشق ورزیدو رشدم تبلور یافت.با تو یکی شدم از اجسام گذشتم وروحت راهوشیارانه
مجذوب شدم.تاانسانی شوم.تناقضاتم را در هدفی نوین به بند کشیدم تا قواعدی نوین
را وضع کنم.هماهنگی-ازادی و احساس همه را درامیزش به تفکر وانمودم وعشق اعتلا
یافت تا هنر زیستن پویا گردد.خونم نژادم را تعیین نمیکند که در تو تولد یافتم و شب
کودکی من تمام شد.و خویشتن را درتو ازاد ساختم .این امکان راستین است.
من اینجایم
در ژرفای وجودت
برای این لحظه
رنج را تجربه کردم
تو خردمندانه
بردبار
مرا پذیرفتی
دگرگونی ها گاه
دردمندند
من اینجایم هر زمان
و همیشه
با تو
و تو تنها نیستی
و من هم